Wat begon als een droom is inmiddels een dagelijkse realiteit geworden – compleet met renovatiestof, Spaanse lessen bij de bakker, en momenten van pure verwondering. Marcel’s verhaal:
Een Koude Ontwaking onder de Spaanse Zon
Toen Marcel voor het eerst wakker werd in het klooster, was zijn eerste gedachte verrassend praktisch: “Hoe koud het was!” lacht hij. “Dat had ik niet verwacht in Spanje.” Het romantische beeld van het warme zuiden kreeg meteen een realiteitscheck, maar dat deed niets af aan de bijzonderheid van het moment.
Toch is er één moment dat alle andere overtreft. “Toen we de grens over reden op 11 januari,” vertelt Marcel. “We hadden de rest van onze spullen bij ons en op het moment dat we het bord Spanje passeerden hoorden we Guus Meeuwis zingen ‘dan denk ik aan Brabant want daar brand nog licht…’.” We hielden het allebei toen niet droog.
Klussen én Genieten
De renovatie van het klooster is in volle gang, maar het verloopt anders dan Marcel had verwacht. “Ik dacht: ik ben 24/7 bezig. Maar we zijn ook gekomen om te genieten en dat doen we ook.” Lunch op een terrasje, een drankje hier of daar, een uitstapje naar het strand – het hoort er allemaal bij. “En dan denk ik nooit ‘we moeten eigenlijk klussen’.
Van alle ruimtes in het klooster is de zolder zijn favoriet. “Prachtige ruimte met de dakspanten en het wordt ons thuis,” vertelt hij enthousiast. “Ik verheug me al op het uitzicht vanuit onze woonkamer en het terras.”
Als er één ding is dat hij anders zou doen? “Alle eigen dozen en spullen gelijk op zolder in plaats van eerst in de garage of her en der op de eerste verdieping,” zegt hij beslist. “Nu hebben we alles meerdere keren in onze handen gehad.”
Tussen Twee Werelden
De verhuizing van Nederland naar de bergen van Alicante brengt ook gemis met zich mee. Marcel mist de vanzelfsprekendheid van vroeger: “Whiskey met de jongens, eten met de kinderen, klets met de collega’s. Dingen die zo gewoon waren maar hier niet zomaar kunnen.”
Toch heeft hij zijn eigen plekjes gevonden. Na een dag hard werken zoekt hij zijn rust op een specifieke plek: “Mijn stoel aan tafel onder de nispero. Lekker in de schaduw even koffie of een biertje.”
Wortels Schieten in Spaanse Grond
De integratie in het dorp verloopt goed. “Mensen reageeren heel open,” vertelt Marcel. “We kennen inmiddels veel mensen, ik maak makkelijker kleine praatjes en leer elke dag Spaans bij.” Hij oefent bij de bakker en in de bar, zet Google Translate in waar nodig. “We hebben spelletjes avonden. Etentjes met buren. We vinden onze draai!”
De Toekomst Tegemoet
Over een jaar zullen de eerste gasten het klooster betreden. Marcel kijkt er met gemengde verwachtingen naar uit. “Dat er weer inkomsten zullen zijn is een grote plus! En ik hoop dat ze net zo enthousiast zijn over het klooster als wij zijn.”
Zijn advies aan toekomstige gasten is simpel en oprecht: “Ga lekker Beniarrés in want de mensen zijn fantastisch en je kunt heerlijk eten.”
En voor iedereen die twijfelt over het nemen van zo’n grote stap als ons? “Twijfel zal er altijd zijn. Ga er vol voor en integreer.”
Zeven maanden in, met nog een jaar renovatie te gaan, zit Marcel op zijn favoriete plekje onder de nispero-boom en kijkt vooruit. De tranen bij de Spaanse grens zijn opgedroogd, de dozen zijn eindelijk op zolder, en langzaam maar zeker wordt het oude klooster niet alleen een project, maar een thuis.
