Ons Spanje avontuur. We hadden enkele plannen maar het plan om te eindigen met een immens pand met bijbehorend prijskaartje was absoluut niet het plan.

Niet dat we er veel over hadden nagedacht. Bij bezichtigingen gingen we er vooral vanuit dat het ‘goed’ moest voelen. Nou, bij sommige huizen voelden we van alles maar vrijwel nooit iets wat in de buurt van ‘goed’ kwam. 

We zagen van alles maar 1 woning sprong er tussenuit. In Benialí. Op een fantastische plek in het ieniemienie dorpje. Met barretjes en restaurants op loopafstand. En met een patio en een dakterrasje met een prachtig uitzicht over de Vall de Gallinera. En wat we daarna ook nog bekeken, die patio en de mogelijkheden galmden na. Dus keken we nog een keer, namen een aannemer mee die bevestigde wat wij al dachten… dit gaat kosten! Want ooit sloopte iemand alle muren met bijbehorende authentieke details eruit. Er moest dus nogal wat herstelt worden.

We deden een bod wat niet in de buurt kwam van de belachelijke vraagprijs en haakten uiteindelijk af toen hij niet omlaag en wij niet omhoog wilden. 

 

En die vraagprijs kwam nog niet in de buurt van het prijskaartje van het klooster. Maar o wat voelde het ‘goed’ toen we daar voor de eerste keer naar binnen liepen!

Tuurlijk hadden we iets kleins kunnen kopen en lekker kunnen gaan leven van de overwaarde op onze bankrekening. We hadden het wel uitgezongen. Maar wat we deden is 2 hypotheken inwisselen voor 1 Spaanse.

Tot de door de bank aangewezen taxateur zijn bevindingen naar hen opstuurde en bleek dat er een afwijking was in de ooit in 1900 geregistreerde meters en de huidige afmetingen. Niet omdat er was bijgebouwd of afgebroken. Maar wat in 1900 werd geschat is nu op de mm nauwkeurig met een laser berekend. En dus eiste de bank dat die geregistreerde meters werden vervangen door de huidige. En dat zou een maand of vier duren. Dan zouden wij een nieuwe hypotheek moeten aanvragen En voor we dan uiteindelijk aan de slag zouden kunnen werd het zomervakantie en dan doet er niemand meer iets. Met als gevolg dat onze verbouwplannen ook weer 3 maanden zouden opschuiven. En de opening van onze groepsaccommodatie dan ook. Want dat gaan we er van maken!

 

Dus nemen we de sprong in het diepe. We gooien al ons geld op een hoop en kopen cash. En gaan ons daarna druk maken over het verbouwbudget. En hoe dat voelt? 

Nou… eigenlijk best goed!